Bu çalışmada, Fredric Jameson’ın Üçüncü Dünya’dan gelen metinlerin okuması için önerdiği ulusal alegori kavramı aracılığıyla Ümit Ünal’ın 9 , Ara ve Nar filmlerinin alegorik yapısının çözümlenmesi amaçlanmıştır. Ünal’ın bu üç filminde Türkiye’nin kolektif benliğini vatandaşların bireysel benliğine eşitlediği önermesinden yola çıkılarak, yönetmenin bilinçli olarak kurduğu alegorik yapıda bir Türkiye alegorisi aranmaktadır. Filmlerdeki alegorik yapı, Jameson’ın üçüncü dünya aydınının zorunlu olarak politik ve siyasal olacağına dair geliştirdiği söylemini de onaylarcasına, Türkiye’ye dair toplumsal söylemler üretir. Ünal’ın filmleriyle yansıttığı bu ilk bakışta fazlaca bireysel görünen söylemlerin toplumsal anlamları ise Jameson’ın önerdiği alegorik okuma biçimiyle yüzeye çıkarak, Ünal sinemasını bir kolektif benlik sineması olarak yeniden düşünmemize imkan sağlar.