Bu  makale, Bartosz Konopka’nın Berlin Duvarı’nın  hikâyesini,  alışılmadık  bir perspektiften, “tavşan gözünden”, anlatan Królik po berlinsku (Rabbit á la Berlin, 2009) adlı belgeseline odaklanmaktadır. Rabbit á la Berlin tarihi belgesel ve doğa belgeseli kod ve konvansiyonlarıyla ironik bir şekilde oynayarak, arşiv görüntülerini tavşan bakış açısına göre yeniden çerçevelendirerek ve tavşan bakış ve hareketlerini ön plana çıkaracak montaj geçişleri kullanarak belgesel türünün ve sinematik alanın kendisinin insan merkezliliği üzerine benzersiz bir tartışma alanı açmaktadır. Bu bakımdan, bu yazı, perdede insan merkezli kullanımların ve eğilimlerin ötesinde yeni sinematik imkân ve kabiliyetler icat eden Rabbit á la Berlin’in özgün türsel, anlatısal ve biçimsel seçim ve düzenlemelerini mercek altına almaktadır. Böylelikle, hayvanların görünürlük rejimleri ve sinemada hayvanların temsili üzerine bir tartışma ortaya koymayı ve film çalışmalarının daha az türcü dolayısıyla daha mümbit bir alana doğru evrilmesine katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.