Bu çalışma gerilim sinemasının bir alt türü olan “ev istilası”na ait iki filmi; Panic Room (Panik Odası, David Fincher, 2002) ve Knock Knock (Yanlış Kapı, Eli Roth, 2015) filmlerini analiz etmektedir. Çalışmada filmler analoji yöntemiyle analiz edilirken, “yer”, “ev” ve “tekinsiz” kavramları kullanılmaktadır. Makale bu kavramların sadece filmlerdeki değil, politik ve toplumsal karşılıklarını da eş zamanlı biçimde ele almaktadır. Bu eş zamanlılık, sosyal bilimlerdeki “olan”-“olması gereken” ilişkisine, sinemadan alınan muhayyile imkânıyla “muhtemel olan”ı da eklemektedir. Çalışmanın iddialarından biri olan “muhtemel olan”, bugün sosyal bilimlerin ihtiyaç duyduğu açılım olarak anlaşılmalıdır çünkü modernitenin kurumsallaşmış düşünümselliği üzerine düşünmeyi mümkün kılar.