The Pathology of Laughter: The Tragic (Anti-) Hero in the Film Joker as Part of the Phenomenon of Laughter
Cinephiles Taste Preferences: An Assessment on the Scale of Social Distinction
November , 2022
Language tr
Topics Sanat, İletişim
Department Makale
Author(s)

Orcid: 0000-0003-2124-252X
Author: Ulaş IŞIKLAR (Sorumlu Yazar)
Kurum: Beykent Üniversitesi
Ülke: Turkey


Dates Yayımlanma Tarihi : 10 Ekim 2022

Gerçekliğe en yakın görsel illüzyonu meydana getirebilme kabiliyetine
sahip sinema sanatı, birincil kaynak olarak yaşamın kendisini kullanarak gündelik hayatta karşılaşılabilecek olayları, karakterleri, durumları yeniden üretir. Dolayısıyla; korkma, şaşırma, kızma, ağlama, gülme vb. gibi insani davranışsal/duygusal dışavurum ifadeleri, sinemasal anlatıların karakter oluşumlarında temel
yapı işlevi görür. Bununla beraber, çok az film söz konusu davranışsal/duygusal
dışavurum ifadelerinden herhangi birini doğrudan doğruya anlatısının harekete
geçirici merkezi olarak inşa etmiştir. Bu yapımlardan biri olan Joker’de (2019)
gülme olgusu, başkarakterin başlıca ayırt edici dışavurum niteliğidir. Onun gündelik rutininin zorunlu bir parçası olan bu olgu, fiziksel düzeyde bedeninin, manevi boyutta ise kişiliğinin ayrılmaz bir özelliğidir. Joker filminin ana karakterini
gülme fenomeninin varoluşsal felsefi tartışmaları çerçevesinde analiz etmeye
odaklanan bu çalışma, aynı zamanda karakterin anlatısal dönüşümünü de trajik
anlam olasılıkları bağlamında irdelemeyi amaçlamıştır. İlk bakışta tümüyle
ayrıymış gibi görünen bu iki irdeleme noktası, başkarakterin oluşum nitelikleri
ile anlatıdaki karakter dönüşümü arasındaki direkt bağlantıdan ötürü analize
dair özgün bir bakış açısı sağlamıştır. Filmin analizinde metodoloji olarak ise,
kuramsal açıklamaları temel alan niteliksel görsel metin analizi benimsenmiştir.
Ortaya çıkan değerlendirmeler doğrultusunda, Joker filminde gülme olgusunun
karakterin psikopatolojik içsel konumunu imlediği gibi, öyküsel çizgide onun
trajik bir kurbandan trajik bir kahramana, en sonunda da bir anti-kahramana
dönüşümünde de önem arz ettiği sonucuna varılmıştır. Karakterin bu yönde değişen duygu durumuyla, aksiyonlarının niteliğinin yanı sıra gülme olgusunun
anlamı da değişir. Anlatının başında uyumsuzluğu, çaresizliği, yalnızlığı ve acıyı
simgeleyen gülme olgusu, final bölümünde erke, liderliğe, hazza ve coşkuya işaret eder. Film, istemsiz kahkaha krizlerinden muzdarip başkarakter aracılığıyla
varoluşsal temelde yeni bir benlik inşası olasılığının altını çizer

Türkiye sineması, ada, ütopya, robinsonade, ikili karşıtlıklar

English