Sinefil kavramı yalnızca filmleri seven, film izlemeye ilgi duyan kimseler için
kullanılan bir kavram olmakla sınırlı değildir. Filmlerle kurulan ilişkinin çok
boyutlu bir hal aldığı, hayatın filmler ekseninde değerlendirildiği edimler bütünüdür. Sinefili, filmlerle düşünen, film topluluklarında sosyalleşen, yorumlarını
ve görüşlerini dijital araçlar yoluyla diğer insanlarla paylaşan bireyi tanımlar.
Dijital çağın etkisini arttırmasıyla beraber bu kişilerin, yeni seyir pratiklerini
deneyimledikleri görülmektedir. Yeni medya araçlarının kullanımı, sinefil kavramını dönüştürerek farklı bağlamlarda ele alınmasına sebebiyet vermektedir.
Bu noktada, tarihsel bağlamda yeni ve klasik olarak sınıfandırılan sinefillerin
kendilerine özgü beğeni pratikleri geliştirdikleri söylenebilir. Bu yönüyle, bu çalışmada sosyolojik özne olarak ele alınan sinefillerin oluşturdukları sinemasal
beğeni tercihleri irdelenerek, film tercihlerinin nasıl konumlandırıldığı sorgulanmaktır. Pierre Bourdieu ve ona karşıt görüşlerin harmanlanarak aktarıldığı bu çalışmada, sinefillerin sinematik alandaki beğeni örüntüleri incelenmeye
çalışılmıştır. Derinlemesine mülakat yönteminin kullanıldığı araştırmada, sinefillik deneyimi bir tür durum araştırması olarak ele alınmıştır. Sinefil olma
şartının gereklilikleri, çalışma kapsamında örneklemin amaçlı olarak belirlenmesinde öne çıkmıştır. Altı klasik dönem altı yeni dönem sinefilisine karşılık gelen katılımcılarla görüşülmüş, görüşmeler neticesinde katılımcıların film izleme
tercihlerinde çok geniş bir izleme spektrumuna ve birçok türü kapsayan çok
boyutlu beğeni pratiklerine sahip oldukları tespit edilmiştir. Ayrıca, sinema ile
ilişkilenme biçimlerine göre betimlenen sinefilliğin, yeni ve klasik ayrımlarının
muğlaklaştığı, birbirinin yerine geçtiği görülmüştür.